''Καθαρές πόλεις''

   Τον τελευταίο χρόνο η άνοδος της ακροδεξιάς ρητορίας στην χώρα είναι εμφανής. Μαζί με τα εμμετικά συνθήματα, τις μισαλλόδοξες απόψεις και τις απάνθρωπες πρακτικές αναπτύσεται και μια άλλη πιο ύπουλη και γλυκιά για τα αυτιά φιλολογία. Η φιλολογία της ''καθαρής πόλης''. Και εξηγούμε. Άνθρωποι που έχουν να πατήσουν στο κέντρο απο τότε που στην Πλάκα πούλαγαν κότες, βγαίνουν στα παράθυρα και μιλάνε για υγειονομικές βόμβες στο κέντρο βάζονται στο στόχαστρο τους μετανάστες, τις πόρνες και τους ναρκομανείς. Τα θύματα δηλαδή αυτού του σάπιου συστήματος φωνάζουν και οι ''φιλελεύθεροι αστοί'' ενοχλούνται απο τις φωνές τους και απαιτούν ηρεμία, τάξη και ασφάλεια.
   Ουσιαστικά ζητάνε (όπως είχε πει κάποτε ο George Carlin) ένα καθαρό μέρος να ζούν. Θεωρούν σαν τίτλο τιμής το να παιρνάνε απο τις υποβαθμισμένες περιοχές και το κάνουν με ένα υφάκι αηδίας και φόβου. Μετά νιώθουν ακόμα πιο σίγουροι για τον εαυτό τους και μιλάνε οργισμένοι για την ''κατάσταση στο κέντρο''. Στα αυτιά μου οι κραυγές για ''καθαρές πόλεις'' στην εποχή που ζούμε ακούγονται ίδιες με τις κραυγές για ''καθαρές φυλές''.
  Καμιά φορά οι απόψεις αυτές γίνονται πράξη. Δημοσιεύονται φωτογραφίες από οροθετικές πόρνες (αυτές που μέχρι πριν ένα μήνα τις γαμάγανε ''πελάτες'', νταβατζίδες και που και που μπάτσοι). Στύνονται στρατόπεδα συγκέντρωσης για ''παράνομους'' μετανάστες και τα πρεζάκια κλείνονται φυλακή (να ψοφήσουν βρέ αδερφέ χωρίς να τους βλέπουμε).
Αυτά απο την ευρωπαική μεν, ''βρώμικη'' δε Αθήνα του 2012.

  

Ανθρωποι που ζουν σε γυάλινα σπίτια δεν θα έπρεπε να πετούν πέτρες. Και άνθρωποι που ζουν σε γυάλινες πόλεις δεν θα έπρεπε να εκτοξεύουν πυραύλους.