Θα το ξεκαθαρίσω απ΄την αρχή. Για να είμαστε ξηγημένοι.. Ανήκω στην μεσαία κατηγορία. (οικονομικά εννοώ). Ποτέ μου δεν έχω πεινάσει, ποτέ δεν εχώ νιώσει την πραγματική φτώχεια στο πετσί μου και χωρίς να κάνω υπερβολές και ανούσιες(για μένα πάντα) σπατάλες, ζώ μια αξιοπρεπή ζωή.
Στο θέμα μας όμως. Έμαθα για την συναυλία του totem. Η είσοδος είναι 3 ευρώ. Ωραία λέω.. Σχεδόν ενθουσιασμένος, πήρα τηλέφωνο τον κολλητό μου (είναι σε χειρότερη θέση απο μένα (οικονομικα πάντα)). Του ανακοίνωσα όλο χαρά ότι ΄΄επιτέλους, θα πάμε σε ένα live΄΄. Η απάντηση ήταν ΄΄δεν ξέρω.. Θα δούμε΄΄ ΄΄Γιατί;΄΄ των ρώτησα, και η αλήθεια είναι οτι περίμενα να ακούσω καμιά βλακεία.. Όμως αυτό που ακολούθησε ήταν πολύ χειρότερο, ΄΄Δεν έχω λεφτά΄΄. Το κοίταξα. Το ξανακοίταξα. Μου φάνηκε αστείο. ΄΄3 ευρώ;;;;’’. Θυμάμαι μάλιστα ότι έβαλα πολλά ερωτηματικά, ίσως για να τονίσω την βλακεία μου. ΄΄Ναι ρε, δεν έχουμε καθόλου πλέον, σήμερα πήγα σούπερ μάρκετ και πήρα μόνο ψωμί του τοστ΄΄.
Τα πράγματα σοβάρεψαν ξαφνικά. Το χαζό χαμόγελο έφυγε απ’ το στόμα μου. Δεν θυμάμαι τι του απάντησα. Σίγουρα ήταν κάτι φιλικό, και κάτι χαζό. Θυμάμαι όμως ότι είχα θυμώσει. Δεν ξέρω με ποιόν. Με τον εαυτό μου; Με τον φίλο μου; Με τον κόσμο; Ξαφνικά το βλέμμα μου έπεσε στην ανοιχτή τηλεόραση. Μία ξάνθια γλάστρα περιέγραφε με κάθε λεπτμέρεια το καινούριο πολυτελές σκάφος ενός τηλεοπτικού μαϊντανού. Στο μυαλό μου έρχεται ο στίχος ενός τραγουδιού.
Σας βαρέθηκε η ψυχή μου, καρκινάκια του πλανήτη. Σκατοκαριόλες!
Υ.Γ. Στην συναυλία θα πάω. Θα έρθει και ο κολλητός μου. Έτσι κι αλλιώς 3 ευρώ είναι μωρέ. Θα τα βρούμε.
κανενας μονος του...αυτο και μονο.
ΑπάντησηΔιαγραφή