Ο Μπαγάσας

           "Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ’ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις.

Αλλά δεν θα’ μια πια εγώ. Θα’ ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατο τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.

 Όσο υπήρχα με φοβόσουν.

 Όσο υπήρχα δεν με άντεχες.’’

    Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 μια παράξενη φιγούρα περιπλανιόταν στους δρόμους των Εξαρχείων. Μπορεί να σε σταμάταγε στον δρόμο και να σου έλεγε «Μην πατάς πάνω στα παπούτσια σου. Είναι φρικτό αυτό που κάνεις». Μπορεί να κατασκήνωνε στην μέση του δρόμου ή να έκανε αλλόκοτες παραστάσεις και να έβγαζε λόγους σε πλατείες. Όμως παράλληλα ο Νικόλας Άσιμος ήταν ένας μοναδικός δημιουργός και πάνω απ’ όλα ένα ανήσυχο πνεύμα.

    Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Αυγούστου του 1949. Πέρασε στην Φιλοσοφική και σε λίγα χρόνια την παράτησε. Το 1973 φεύγει από τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει στην Αθήνα. Γράφει τραγούδια τα οποία δεν δισκογραφεί επίσημα, αλλά τα γράφει μόνος του σε κασέτες τις οποίες πουλάει σε διάφορους δρόμους της Αθήνας.

Ιδεολογικά ήρθε κοντά στο αναρχικό κίνημα. Είχε πει μάλιστα « Όταν ο Παπαδόπουλος είπε ‘‘Θα πατάξουμε την αναρχία’’, αποφάσισα να γίνω η αναρχία που δεν πατάσσεται ποτέ». Στο Πολυτεχνείο ήταν μέσα. Βρισκόταν σε διαρκή σύγκρουση με ότι τον ενοχλούσε.

Ξυλοκοπήθηκε αρκετές φορές από αστυνομικούς και το 1977 φυλακίστηκε προσωρινά μαζί με άλλους πέντε εκδότες και συγγραφείς, ενώ αργότερα όλοι αποφυλακίστηκαν μετά από πρωτοβουλία του Διονύση Σαββόπουλου. Το 1982 συνεργάστηκε με τον Β. Παπακωνσταντίνου και την Χ. Αλεξίου. Τότε τον διέγραψαν και οι αναρχικοί ως συμβιβασμένο. Το 1987 κατηγορήθηκε για το βιασμό μίας κοπέλας και οδηγήθηκε για λίγο καιρό στο ψυχιατρείο. Το γεγονός αυτό είχε σημαντικές συνέπειες στη ψυχολογία του. Κατά τον εγκλεισμό του στο ψυχιατρείο βασανίστηκε και όταν πια ήταν ελεύθερος λίγοι μπορούσαν να τον καταλάβουν. Πολλοί λένε ότι ήταν εκτός ελέγχου.
    Στις 17 Μαρτίου του 1988 κρεμάστηκε στο σπίτι του (σε μια σωλήνα καλοριφέρ), που ονόμαζε 'χώρο προετοιμασίας'.