Συνέντευξη B.D.Foxmoor

Ο Μιχάλης Μιτακίδης είναι ο ιδρυτής του συγκροτήματος Active Member και δημιουργός του low bap κινήματος. Παραμένει καλλιτεχνικά ενεργός έχοντας γράψει πάνω από 1000 τραγούδια και έχοντας παίξει καθοριστικό ρόλο στην εγχώρια και όχι μόνο μουσική σκηνή.

Προτιμάτε να σας πιστώσουν ότι κάνετε πολιτικό τραγούδι, ανήσυχη μουσική ή επικίνδυνη μουσική.

Ανήσυχο τραγούδι θα το χαρακτήριζα.

Ποιος ο ρόλος του πολιτικού τραγουδιού στην εποχή που ζούμε;

Τον ρόλο του κανονικά θα έπρεπε να τον διαλέξει η κοινωνία, τον ρόλο γενικότερα των τραγουδιών θα έπρεπε να τον διαλέγουν οι κοινωνίες. Εδώ δεν συμβαίνει αυτό, εδώ τον ρόλο τους τον διαλέγουμε εμείς. Γι’ αυτό και καμιά φορά παρανοούμε και μπορεί να μην διαλέξουμε τον σωστό ρόλο.

Όταν ξεκινάγατε το 1992 είχατε στο μυαλό σας να κάνετε ανήσυχη μουσική;

Όταν ξεκίναγα είχα στο μυαλό μου να κάνω ακόμα πιο ανήσυχη μουσική. Νόμιζα ότι απευθυνόμουνα σε έναν ανήσυχο λαό. Δεν σκεφτόμουν ότι θα μπλέξω έτσι άσχημα. Πιστεύω ότι αυτός ο λαός είναι απαθής τελείως και κάνει διαλείμματα σκέψης και επανάστασης. Εγώ δεν φανταζόμουνα κάτι με διαλείμματα.

Έχετε πει πως κάποτε λόγω των κομματιών σας, σας έλεγαν «πεσιμιστές και γκρινιάρηδες». Πλέον λόγω των δυσκολιών που βιώνουμε θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μουσική που υπηρετείτε είναι της μόδας. Εσείς βιώνετε αυτήν την αλλαγή; Αν ναι, πως;

Σε λίγο μπορεί να λένε ότι είμαστε και χαλαροί κιόλας. Ενώ εμείς είμαστε ίδιοι όλα τα χρόνια, υπάρχει προφανώς μια εξέλιξη αλλά στην προσέγγιση είμαστε ίδιοι. Ίσως λοιπόν φταίνε οι άλλοι που το αντιλαμβάνονται διαφορετικά αυτό που συμβαίνει.

Το hip hop είναι από την φύση του “επικίνδυνο” για το σύστημα;          

Τώρα πια όχι, έτσι το αντιλαμβανόμασταν και το ονειρευόμασταν στην αρχή του. Τώρα κατέληξε να είναι ένα πολύ μεγάλο εργαλείο για το σύστημα.

Θεωρείτε  ότι ένας καλλιτέχνης αρκεί να επηρεάζει με τα τραγούδια του το κοινό ή πρέπει και οι πράξεις του να συμβαδίζουν με το περιεχόμενο των στίχων του; Πρέπει να μας απασχολεί και η ζωή ενός καλλιτέχνη ή μόνο το έργο του;

Είναι αναλόγως τι έχει ανάγκη ο ακροατής. Για μένα σκοπός είναι να μεταφέρεις αυτό που μπορείς να στηρίξεις με την ζωή σου. Εξάλλου αυτό είναι και το low bap. Πολλές φορές έχει τεράστια απόσταση το τι είσαι και το τι φαντάζεται ο άλλος, τι έχει ακούσει και τι νομίζει τελικά ότι είσαι. Άρα είναι με βάση το τι θέλει ο καθένας, αν θέλει μόνο μια καλλιτεχνική υπόσταση να έχει ο καλλιτέχνης, μπορεί να του φτάνει αυτό. Κάποιος άλλος μπορεί να ζητάει και παραπάνω πράγματα.

Ισχύει το ίδιο για το hip hop;

Το hip hop έχει μια αμεσότητα που θα έπρεπε να προσδιορίζει καλύτερα τον δημιουργό. Κάθε φορά το ποιός είσαι θα έπρεπε να φαίνεται από τους πρώτους σου στίχους. Ήτανε και συνεχίζει να είναι μέρος του παιχνιδιού αυτή η λογική. Απλά κάποιοι τα κάλυπταν κάτω από μια θεατρική υπόσταση.

Όταν ένας καλλιτέχνης παίρνει θέση για ένα ζήτημα αυτόματα περιορίζει το κοινό του.  Οι Active Member δεν έχουν διστάσει να πάρουν θέση για πολλά θέματα και μάλιστα χωρίς η απόψεις τους να συμβαδίζουν με το κυρίαρχο ρεύμα. Ποιό είναι το τίμημα; Αξίζει τελικά;

Δεν πιστεύω είναι θέμα το τίμημα. Εμείς για παράδειγμα αρχίσαμε χωρίς καθόλου κοινό. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχαμε να χάσουμε τίποτα. Μπορεί να φτάσουμε πάλι εκεί.  Δεν είναι φυσιολογικό να έχεις το ίδιο κοινό όλα τα χρόνια. Βέβαια πλέον υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων που ζούνε μ΄αυτό, έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειται και εκεί τα πράγματα είναι πιο εύκολα, μπορείς να συνεννοηθείς καλύτερα. Και εμείς χρωστάμε μόνο σε αυτούς. Γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε συνεπείς.

Έχετε αναθεωρήσει για κάτι που γράψατε; Για κάτι που είπατε;

Εγώ έχω μετανιώσει που γράφω αυτά τα πράγματα σε αυτήν την χώρα. Θα προτιμούσα να μίλαγα τέλεια αγγλικά ή ισπανικά για να μπορώ να συνενοηθώ καλύτερα με ανθρώπους έξω από εδώ.

Το ‘‘Καλά κρασιά’’ γράφτηκε πριν 12 χρόνια. Τώρα που το φασιστικό φαινόμενο είναι σε έξαρση, νιώθετε δικαιωμένοι ή ανησυχείτε;

Δεν μπορείς να νιώθεις δικαιωμένος. Δεν νοιώθω έτσι. Εγώ το μόνο που έκανα τότε ήταν να περιγράψω αυτό που συνέχεια συμβαίνει. Οι φασίστες στην κοινωνία μας είναι αυτό το 15, 20 τοις εκατό που όποτε τους φωνάζουν οι καιροί, βγαίνουν στο προσκήνιο. Εγώ αυτό το είχα νιώσει και για άλλου είδους φασίστες όχι μόνο για τους ακροδεξιούς.  Φασισμός για μένα είναι αυτή η αισθητική της μεγαλομανίας και της απόλυτης αλήθειας. Στην ζωή μας θα εμφανίζονται φασίστες γιατί μια μερίδα της ελληνικής κοινωνίας ζεί με αυτήν την λογική. Αυτό είναι ο φασισμός για μένα. Η ίδια λογική που αλλάζει μαγαζιά.

Έχετε κουραστεί ποτέ από όσα κάνετε; Έχετε σκεφτεί ποτέ να ‘‘ρίξετε’’ ρυθμούς ή να κάνετε ένα διάλειμμα;

Δεν με κουράζει καθόλου να σκαλίζω πράγματα. Θα ήθελα να είχα την οικονομική δυνατότητα να κάνω ένα διάλειμμα από τα live και να κλειστώ σε ένα studio για κάποιο μεγάλο project. Απλά επειδή αυτά τα 20 χρόνια έχουμε ίδια έσοδα με έξοδα και συντηρούνται και άλλα άτομα (τεχνικοί κλπ) από τα live, πρέπει αν είμαι σε μια συνεχή διαδικασία. Ελπίζω κάποια στιγμη  να σταματήσω για λίγο καιρό αλλά και πάλι για να σκαρώσω πράγματα. Αυτή είναι η ζωή μου.

Σαν Active Member εχετε περάσει από μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία αλλά εδώ και αρκετά χρόνια χαράζετε αυτόνομη πορεία. Τι είναι τελικά προτιμότερο;  Άξιζε τελικά ο κόπος να είναι όλα στα δικά σας χέρια;

Σε μια κοινωνία και σε μια αγορά που μπορεί να είναι υγιής και να μετράει η αυτονομία φυσικά και αξίζει . Εμάς δεν μας το αναγνώρισε κανείς το αντάρτικο που κάνουμε τόσα χρόνια, εκτός από τον κόσμο που μας στηρίζει. Νομίζω ότι αν γινόταν αλλού αυτή η κίνηση θα είχε παρασύρει πολύ κόσμο σε αυτήν την λογική. Θα είχε τις άμυνές της, θα είχε αντέξει και ίσως θα είχε επηρεάσει την δισκογραφία. Εδώ αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι δεν μας επηρέασε καθόλου η απουσία μας από την πολυεθνική και κόντρα σε όλους αυτούς τα πήγαμε μια χαρά. Απλά ίσως κάποιος ειδικός πρέπει να ασχοληθεί με αυτό και να πει στον κόσμο πως μπορούν κάποιοι τρελοί να κάνουν τα πράγματα διαφορετικά. Σαφώς και υπάρχει τίμημα αλλά είναι σίγουρα μικρότερο από το άλλο τίμημα που είναι να συναναστρέφεσαι όλους αυτούς που δουλεύουν σε αυτές τις εταιρείες. Δεν το αλλάζω με όλα τα λεφτά του κόσμου. Δεν θέλω να τους ξαναδώ.

Κάνετε τα πράγματα χωρίς βοήθεια από χορηγούς. Κάποιοι λένε ότι η τέχνη έχει ανάγκη από χορηγούς για να συνεχίσει να αναπτύσσεται. Τι τους απαντάτε;

Μπορεί και να είναι έτσι. Να μην μπορεί να αντέξει η τέχνη χωρίς χορηγούς. Απλά θέλω να μου επιτρέψουν και μένα να το κάνω όσο αντέχω εγώ. Δεν είναι κάτι δογματικό. Δεν έχω πρόβλημα να σε βοηθάει κάποιος. Πρέπει αυτός που σε βοηθάει όμως να έχει σχέση μαζί σου. Δεν μου αρέσει το απρόσωπο. Τόσες εταιρείες, τόσα κανάλια (καινούριο κόλπο αυτό). Monster,  redbull, αφού δεν πίνω redbull.  Aυτό με τα πολλά label σε μια αφίσα και αισθητικά να το δεις είναι πανηγύρι.

Τελικά ποιός έχει μεγαλύτερη δύναμη; Ένας μουσικός ή ένας πολιτικός ηγέτης;

Μεγαλύτερη δύναμη έχει το τραγούδι. Το τραγούδι μπορεί να γίνει η μάνα του μεγαλύτερου επαναστάτη και του μεγαλύτερου φασίστα. Ευτυχώς που κάποιοι ξέχασαν την δύναμη των τραγουδιών γιατί σίγουρα θα την είχα χρησιμοποιήσει για κακό, όπως έχει γίνει και παλιότερα. Νομίζω οι πολιτικοί και οι καλλιτέχνες είναι οι πομποί και αυτοί που διηγούνται μια ιστορία. Χωρίς την ιστορία όμως δεν θα μπορούσανε να κάνουν πράγματα μόνοι τους.  Άρα από τα δύο θα διάλεγα σίγουρα τον καλλιτέχνη.