Πάνω στο διάβα μας θα συναντήσουμε λίγο από τα πάντα. Ανθρώπους μεγάλους που μικραίνουνε σε μια νύχτα αλλά και παιδιά που έχουν μάθει από νωρίς να σε κοιτάνε στα μάτια. Θα δούμε τα νιάτα μας να χαραμίζονται κυνηγώντας την "ευκαιρία", για μια καριέρα στρωμένη από άλλους για εμάς. Θα μας πείσουν να θυσιάσουμε την "νεανική μας επιπολαιότητα" και την "αντίδραση της ηλικίας" για μια δουλίτσα. Πάνω στο διάβα μας θα παλέψουμε για να μην χάσουμε το δρόμο, θα φάμε τα μούτρα μας αλλά θα σηκωθούμε ξανά. Θα συναντήσουμε πανέμορφα πράγματα με αδιάφορο περιτύλιγμα.
Θα μάθουμε τα πάντα με την παρέα των τραγουδιών και όταν τα έχουμε ανάγκη θα έρθουν να μας θυμίζουν ότι είναι και δικά μας, αφού τους έχουμε χαρίσει απλόχερα τις αναμνήσεις μας. Θα αγνοούμε την μοίρα και το μέλλον και θα μάθουμε να αγαπάμε τις τυχαίες στιγμές.
Πάνω στο διάβα μας, σε ένα κομμάτι γης, θα σταθούμε και θα κοιτάξουμε γύρω μας. Θα σκεφτούμε και τελικά θα πρέπει να αποφασίσουμε αν εκεί που μάθαμε να προχωράμε, είναι πράγματι το δικό μας διάβα..
Υ.Γ. Ο τίτλος που έδωσε και την έμπνευση για το κείμενο είναι από το κομμάτι "Χνάρια - Ο κόμπος των δειλών"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου