Πάνω στο διάβα μας..

Πάνω στο διάβα μας θα συναντήσουμε λίγο από τα πάντα. Ανθρώπους μεγάλους που μικραίνουνε σε μια νύχτα αλλά και παιδιά που έχουν μάθει από νωρίς να σε κοιτάνε στα μάτια. Θα δούμε τα νιάτα μας να χαραμίζονται κυνηγώντας την "ευκαιρία", για μια καριέρα στρωμένη από άλλους για εμάς. Θα μας πείσουν να θυσιάσουμε την "νεανική μας επιπολαιότητα" και την "αντίδραση της ηλικίας" για μια δουλίτσα. Πάνω στο διάβα μας θα παλέψουμε για να μην χάσουμε το δρόμο, θα φάμε τα μούτρα μας αλλά θα σηκωθούμε ξανά. Θα συναντήσουμε πανέμορφα πράγματα με αδιάφορο περιτύλιγμα.
 Θα μάθουμε τα πάντα με την παρέα των τραγουδιών και όταν τα έχουμε ανάγκη θα έρθουν να μας θυμίζουν ότι είναι και δικά μας, αφού τους έχουμε χαρίσει απλόχερα τις αναμνήσεις μας. Θα αγνοούμε την μοίρα και το μέλλον και θα μάθουμε να αγαπάμε τις τυχαίες στιγμές.
Πάνω στο διάβα μας, σε ένα κομμάτι γης, θα σταθούμε και θα κοιτάξουμε γύρω μας. Θα σκεφτούμε και τελικά θα πρέπει να αποφασίσουμε αν εκεί που μάθαμε να προχωράμε, είναι πράγματι το δικό μας διάβα..

 Υ.Γ. Ο τίτλος που έδωσε και την έμπνευση για το κείμενο είναι από το κομμάτι "Χνάρια - Ο κόμπος των δειλών"

O brak Κάπου εδώ..

Η πρώτη μου επαφή με τον χώρο του hip hop και του low bap έγινε γύρω στο 2004. Με κάποια αντιγραμμένα cd και ένα dvd. Ένα dvd από ένα live στο ΡΟΔΟΝ εκείνη την χρονιά. Σε αυτό το Live σχεδίαζα να πάω όμως τα σχέδια έμειναν σχέδια. Σε αυτό το live λοιπόν συμμετείχε και ένας μυστηριώδης τύπος που φορούσε μάσκα. Λεγόταν “brak the mask”. Σίγουρα η παρουσία του και το κομμάτι «Θα σε κάνω να με δεις» ήταν αρκετά για να μου τραβήξουν την προσοχή. Το dvd ήταν κάτι σαν άγιο δισκοπότηρο και δύσκολα έβγαινε από το dvd player.

Περίπου 10 χρόνια μετά, ο brak γίνεται πρωταγωνιστής σε ένα σκηνικό που άλλαξε πολλά στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι το low bap, την μουσική και τον κόσμο γύρω μου. Σήμερα, λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του 1^ου προσωπικού του album με τίτλο «Στέλνω ένα μήνυμα» ο brak αποκαλύπτεται μέσα από 7 ερωτήσεις..

Ουκρανία: Το πεδίο αποδοχής του νεο-φασισμού

Ουκρανοί φασίστες καίνε σημαίες με το σφυροδρέπανο

 Το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις στο Ευρωπαϊκό στερέωμα. Ξένοι ηγέτες δηλώνουν τον αποτροπιασμό τους ενώ σύσσωμο το πολιτικό σύστημα της χώρας καταγγέλλει καθημερινά (τουλάχιστον μετά την δολοφονία Φύσσα) την ναζιστική οργάνωση. Παράλληλα, στο άλλο άκρο της Ευρώπης, υπάρχει μια χώρα που ο φασισμός δεν ελλοχεύει απλά, ούτε κρύβεται σε δήθεν συσσίτια και κοινοβουλευτικούς μανδύες.

Στην Ουκρανία ο φασισμός ασκεί εξουσία. Παρ' όλα αυτά οι ίδιοι άνθρωποι που για την Ελλάδα δείχνουν ανήσυχοι, στην Ουκρανία χαλαρώνουν βγάζοντας φωτογραφίες και ασκούν κοινή πολιτική. Ακόμα και οι Έλληνες πολιτικοί αρχηγοί δεν δείχνουν να συγκινούνται από το ποιόν των ανθρώπων που σφίγγουν τα χέρια (Βενιζέλος) . Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι που τυγχάνουν κοινής αποδοχής από την Ευρώπη και την δύση; Πρόκειται για μια κυβέρνηση κεκαλυμμένων εθνικιστών αλλά και φανερά ναζιστών αφού το κόμμα «Πανουκρανική Ένωση Ελευθερία» (Svoboda) που συμμετέχει στην κυβέρνηση, πρόκειται για ναζιστική οργάνωση που διοργάνωσε πορεία με δαυλούς συγκεντρώνοντας 15.000 άτομα στη μνήμη του Stepan Bandera (1909-1959), εθνικιστή ηγέτη ο οποίος συμμάχησε με τους Ναζί εναντίον των Σοβιετικών.

   

Η Ουκρανία λοιπόν γίνεται η χώρα στην οποία οι ναζί συμμετέχουν ευθέως σε κυβερνήσεις ευρύτερης αποδοχής. Έτσι οι ναζί σε όλον τον κόσμο μπορούν να κρύψουν-έστω για λίγο- τις μπότες τους στα ντουλάπια, να φορέσουν ένα σιδερωμένο πουκάμισο και να περιμένουν την σειρά τους.