''Εσύ ο ίδιος δημιουργείς την μιζέρια σου, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Είσαι τσιγγούνης και τρελός για την απόκτηση δύναμης αφού διατηρείς έναν σκύλο για να είσαι κι' εσύ αφεντικό.''
Δευτέρα.
Ξυπνάς. Ένα γρήγορα μπάνιο. Μια γουλιά καφέ. Ξύρισμα. Φοράς το σιδερωμένο σου πουκάμισο.Ένα πεταχτό φιλί στην γυναίκα. Βιάζεσαι να φτάσεις στην δουλειά. Έχασες το μετρό. Το επόμενο περνάει σε 4 λεπτά.. Πάλι θα αργήσεις στην δουλειά. Πάλι θα σου κάνει παρατήρηση το αφεντικό σου. Πάλι θα σκύψεις το κεφάλι.. ''Δεν είμαστε για περηφάνιες τώρα, έχω ανάγκη την δουλειά.'' Δουλεύεις πολλές ώρες. Η εταιρεία είναι μεγάλη. Έχει απαιτήσεις. Και εσύ φιλοδοξίες. Ένα καινούριο αμάξι, ένα μεγάλο σπίτι, σε μια καλύτερη περιοχή. Έχει νυχτώσει. Πέρνεις τον δρόμο για το σπίτι. Τον ίδιο δρόμο, κάθε μέρα. Περπατάς μηχανικά. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Έχεις αρχίσει να σιχαίνεσαι την γιαγιά που ζητιανεύει στην στάση του λεοφωρείου. Ίσως την ζηλεύεις. Ναι, γιατί όχι. Ακόμα και αυτή είναι πιο ελεύθερη απο σένα. Φτάνεις σπίτι. Θα φας κάτι στα γρήγορα και θα πέσεις για ύπνο. Αύριο είναι -άλλη μια- δύσκολη μέρα.
Τρίτη - Τετάρτη - Πέμπτη - Παρασκευή.
Οι μέρες μοιάζουν ίδιες. Είναι ίδιες. Κανένα ενδιαφερόν να τις περιγράψω.
Σάββατο.
Ξυπνάς. Ένα χαλαρό μπάνιο. Μια γεμάτη κούπα καφέ. Δεν χρειάζεται καν να ξυριστείς. Σήμερα είναι η μέρα σου. Περιμένεις να περάσουν οι ώρες. Το βράδυ έχεις έξοδο. Θα φάς τα λεφτά της εβδομάδας σε ένα νυχτερινό κέντρο. Θα κάθεσαι πάλι στις πίσω θέσεις. Δεν είσαι ακόμα πολύ σπουδαίος. Στο πρώτο τραπέζι κάθεται το αφεντικό σου. Και πολλοί απο αυτούς που βρίζεις όλη την εβδομάδα. Τους μισείς και τους ζηλεύεις. Ονειρεύεσαι κάποια στιγμή να είσαι κ' εσύ μαζί τους. Ένας απο αυτούς. Ίσως μια μέρα τα καταφέρεις.
Δευτέρα.
Ξυπνάς. Ένα γρήγορα μπάνιο. Μια γουλιά καφέ. Ξύρισμα. Φοράς το σιδερωμένο σου πουκάμισο.Ένα πεταχτό φιλί στην γυναίκα. Βιάζεσαι να φτάσεις στην δουλειά. Έχασες το μετρό. Το επόμενο περνάει σε 4 λεπτά.. Πάλι θα αργήσεις στην δουλειά. Πάλι θα σου κάνει παρατήρηση το αφεντικό σου. Πάλι θα σκύψεις το κεφάλι.. ''Δεν είμαστε για περηφάνιες τώρα, έχω ανάγκη την δουλειά.'' Δουλεύεις πολλές ώρες. Η εταιρεία είναι μεγάλη. Έχει απαιτήσεις. Και εσύ φιλοδοξίες. Ένα καινούριο αμάξι, ένα μεγάλο σπίτι, σε μια καλύτερη περιοχή. Έχει νυχτώσει. Πέρνεις τον δρόμο για το σπίτι. Τον ίδιο δρόμο, κάθε μέρα. Περπατάς μηχανικά. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Έχεις αρχίσει να σιχαίνεσαι την γιαγιά που ζητιανεύει στην στάση του λεοφωρείου. Ίσως την ζηλεύεις. Ναι, γιατί όχι. Ακόμα και αυτή είναι πιο ελεύθερη απο σένα. Φτάνεις σπίτι. Θα φας κάτι στα γρήγορα και θα πέσεις για ύπνο. Αύριο είναι -άλλη μια- δύσκολη μέρα.
Τρίτη - Τετάρτη - Πέμπτη - Παρασκευή.
Οι μέρες μοιάζουν ίδιες. Είναι ίδιες. Κανένα ενδιαφερόν να τις περιγράψω.
Σάββατο.
Ξυπνάς. Ένα χαλαρό μπάνιο. Μια γεμάτη κούπα καφέ. Δεν χρειάζεται καν να ξυριστείς. Σήμερα είναι η μέρα σου. Περιμένεις να περάσουν οι ώρες. Το βράδυ έχεις έξοδο. Θα φάς τα λεφτά της εβδομάδας σε ένα νυχτερινό κέντρο. Θα κάθεσαι πάλι στις πίσω θέσεις. Δεν είσαι ακόμα πολύ σπουδαίος. Στο πρώτο τραπέζι κάθεται το αφεντικό σου. Και πολλοί απο αυτούς που βρίζεις όλη την εβδομάδα. Τους μισείς και τους ζηλεύεις. Ονειρεύεσαι κάποια στιγμή να είσαι κ' εσύ μαζί τους. Ένας απο αυτούς. Ίσως μια μέρα τα καταφέρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου