Όχι άλλοι ''φιλάνθρωποι''!

 Φιλανθρωπία λοιπόν. Ίσως το μεγαλύτερο παραμύθι που βρίσκει έδαφος στην αντίφαση του συστήματος που ζούμε. Κάποιες φορές το πρόσωπο της ''φιλανθρωπίας'' ξεσκεπάζεται.
Αρχικά, το γεγονός ότι οι επαγγελματίες ''φιλάνθρωποι'' ανά τον κόσμο αποτελούνται κατά συντριπτικοί πλειοψηφία από γυναίκες, παιδιά και φίλους μεγαλοεπιχειρηματιών-τηλεαστέρων-χολιγουντιανών σταρ και μεγιστάνων δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ξέπλυμα μαύρου χρήματος, μαζί με την ευκαιρία της διαφήμισης της ψευτογκλαμουριάς των ''φιλάνθρωπων'' πάνω στα σκελετωμένα σώματα των παιδιών του 3ου κόσμου. Αυτό που με εξοργίζει όμως δεν είναι άλλο από την αισθητική των φιλανθρωπικών εκδηλώσεων. Λαμπερά studio με φωτεινές παρουσιάστριες και θλιμμένους καλλιτεχνάδες να κόπτωνται για την πείνα, τον πόνο και την εξαθλίωση στον κόσμο. Εμπόριο ανθρωπιάς με τα καλύτερα επιχειρηματικά αποτελέσματα. Παράδειγμα, ο Bono (τραγουδιστής των U2) με την καμπάνια του δεν κατάφερε να σώσει τα δάση του Αμαζονίου αλλά εξασφάλισε ένα μεγάλο κομμάτι γης στην περιοχή.

Ένα κόκαλο στο σκύλο δεν είναι φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία είναι το κόκαλο που μοιράζεσαι με το σκύλο, όταν πεινάς όσο κι αυτός.        Τζακ Λόντον