Πρώτον, δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιφανευόμστε γι'αυτό. Γεννηθήκαμε τον 20ο αιώνα και αναπτύξαμε τις ιδέες μας τον 21ο. Οι άθεοι πλέον, όχι μόνο δεν καίγονται στην πυρά αλλά αντίθετα, η αθεΐα είναι της μόδας.
Δεύτερον, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η μη πίστη σε κάποια ανώτερη δύναμη πολλές φορές είναι πολυτέλεια. Εγώ για παράδειγμα δεν μπορώ να πώ τίποτα σε κάποιον που μπαίνει φυλακή για όλη του τη ζωή και το μόνο που έχει (ή νομίζει ότι έχει) είναι ο θεός. Ούτε να χλευάσω κάποιον που πάσχει από θανατηφόρα ασθένεια και ενδέχεται να πεθάνει αύριο επειδή πιστεύει στην μεταθάνατον ζωή. Γι΄αυτούς τους λόγους η θρησκεία ανέκαθεν αποτελούσε κινητήρια δύναμη για να κάνει ο άνθρωπος κάτι υπερβατικό (με την καλή ή με την κακή έννοια) ή παρανοικό . Μόνο κάποιος που πιστεύει σε κάτι ανώτερο θα αυτοπυρποληθεί πέρνοντας μαζί του 2.000 ''απίστους'' όπως και πιο εύκολα κάποιος θα θυσιαστεί στον πόλεμο πιστεύονται ότι θα βρεί ηρεμία μετά θάνατον.
Υ.Γ. : Αν δείτε την ώρα που δημοσιεύτηκε το άρθρο θα καταλάβετε τι αυπνίες βιώνω. Ζημιάαααα
συμφωνω μια κι εμενα ποτε δεν με τραβηξε η θρησκεια. απ την αλλη πανταν σκεπτομουν οτι "πιστευω στον θεο" δεν εχει να κανει με την θρησκεια οπως "πωλειται" σε μια κοινωνια, αλλα με το εξης: πιστευω στον θεο = ζω με ενα τροπο που πιστευω πως ειναι σωστος: διψαω για καινουργια πραγματα, ιδεες, νεους ανθρωπους, αλλες νοοτροπιες, ανοιγομαι, ερχομαι σε επαφη με τον κοσμο, νοιαζομαι, βλεπω τον απεναντι σαν φιλο κ συμμαχο, δεν φοβαμαι το διαφορετικο, δεν βολευομαι με αυτα που γνωριζω,δεν κατακρινω, προσπαθω να καταλαβω. δεν βαζω συνορα σε εμενα αλλα ουτε κ στους αλλους.....
ΑπάντησηΔιαγραφήστο κατω κατω, εαν υπηρχε θεος (που δεν το ξερουμε ουτε αυτο), καπως ετσι δεν θα μας ηθελε?
Ολα αυτα τα ωραια που περιγραφεις (στα οποια συμφωνω) δεν εχουν καποια συνδεση με το "πιστευω στον θεο" τουλαχιστον στο δικο μου μυαλο.. Μαλιστα καποια θα μπορουσα να πω πως ερχονται σε αντιπαραθεση(δεν φοβαμαι το διαφορετικο, δεν βολευομαι με αυτα που γνωριζω).. Αλλα σεβαστο αυτο που λες!!
Διαγραφή