Ο φασίστας της γειτονιάς μας

Ο φασίστας της γειτονιάς μας αρχικά δεν δηλώνει ποτέ "φασίστας".

Από μικρός, φοβόταν τους ξένους που ήταν στο σχολείο του και στράφηκε σε κάποιον "δυνατό" ελληνάρα που θα τον βοηθούσε. Στην πορεία έμαθε για τον εθνικισμό και τον Μέγα Αλέξανδρο, για τους προγόνους του και την ελληνική στρατιωτική δύναμη που "είναι από τις καλύτερες στον κόσμο".

Έχει ένα χρόνιο εμμονικό μίσος για τους Αλβανούς "που κάποια στιγμή θα σου την φέρουν" αλλά και τους μαύρους "που είναι ξένοι προς τον πολιτισμό μας". Κοιτάει στραβά τους Πακιστανούς στα φανάρια αλλά σίγουρα θα προσλάμβανε έναν να δουλεύει στην επιχείρησή του για 2 ευρώ την ώρα. Αρκεί φυσικά να είναι σε μια κουζίνα και να πλένει πιάτα για "να μην φαίνεται" και "χαλάει το image του μαγαζιού."

Δεν δηλώνει ποτέ ναζιστής αλλά ενδόμυχα επιθυμεί ένα "ελληνικό ράιχ" που θα προστατέψει αυτόν και τους όμοιούς του απέναντι σε φανταστικούς "εισβολείς". Με τον καιρό συνήθισε να υπερασπίζεται και τον Χίτλερ κρατώντας ίσες αποστάσεις ανάμεσα στον φασισμό και τον κομμουνισμό.

Είναι ο συνομωσιολόγος και ρατσιστής του χωριού. Ο θαμώνες των καφενείων που στρογγυλοκάθεται σε μια καρέκλα και ουρλιάζει για τους ξένους που "μας παίρνουν τις δουλειές". Είναι θρασύς και δεν εγκαταλείπει εύκολα τις ιδέες του που εξάλλου περιορίζονται σε Χρυσαυγίτικα συνθήματα και εθνικίστικες φανφάρες.

Είναι ο νέος τύπου του φασίστα που δεν φοράει στολή και μπότες ούτε κρατάει όπλο. Δεν πολεμάει ούτε σκοτώνει αλλά μετατρέπει μέρα με τη μέρα τις γειτονιές σε μικρό στρατόπεδο της δολοφονικής ιδεολογίας του.