Τα πρόσωπα.. (Brak + Guests LIVE)

 

Μόλις γύρισα από το BUMS. Εκεί, ο brak παρουσίασε τον προσωπικό του δίσκου "Στέλνω ένα μήνυμα" παρέα με πολλούς φίλους. Μπορώ να πω αρκετά πράγματα για το live. Μπορώ να πω για το πάθος του brak όταν ξεστόμιζε την αλήθεια του στο μικρόφωνο, για τα μαγικά χέρια του dj moya, τον πάντα ξεχωριστό Totem και τους Psyclinic Tactix, μπορώ να πω για τον ενθουσιασμό των Lyrical Punishment και την επανεμφάνιση στην σκηνή του Scott. Όμως σήμερα διαλέγω να μιλήσω για κάτι άλλο...
Ακόμα θυμάμαι το πρώτο μου live με κάθε λεπτομέρεια, το άγχος μου και τον ενθουσιασμό μου όταν μπήκα στο μαγαζί. Το εισιτήριο που έβαλα τσαλακωμένο στην τσέπη, ακόμα και την θέση που "κάθισα". Όμως πιο καθαρά από οτιδήποτε θυμάμαι κάποια πρόσωπα. Τα πρόσωπα που θα έβλεπα και θα ξαναέβλεπα σε αμέτρητα live τα επόμενα χρόνια. Δεν θα τους χαιρετούσα ποτέ, δεν θα ήξερα καν τα ονόματά τους όμως ήταν η παρέα μου για όση ώρα διαρκούσε το live. Από τότε έχουν γίνει πράγματα που δεν μπορούσα ούτε καν να φανταστώ. Όμως τα πρόσωπα έχουν παραμείνει εκεί. Πλέον, μπορεί να ξέρω τα ονόματά τους και να ανταλλάζουμε χειραψίες όμως εγώ θυμάμαι κυρίως εκείνες τις άγνωστες φάτσες.
Αυτά τα πρόσωπα που είναι χρόνια κάτω απ' την σκηνή λοιπόν, δεν θα αλλάξουνε. Δεν θα αλλάξουνε όσο νοιώθουνε ότι αυτοί που είναι πάνω στην σκηνή, τους κοιτάνε στα μάτια και νοιώθουν ένα μαζί τους. Όσο βλέπουνε απέναντί τους, μάτια καθαρά και όχι θολωμένα από τον εγωισμό, τα αρχηγιλίκια και τα ψέματα.