Απαγορεύεται η είσοδος λόγω... εκλογών!

Η Αθήνα τον τελευταίο μήνα έχει ένα άρωμα προεκλογικό. Τα αγάλματα που είχαν πιάσει σκουριά, πλένονται και πάνοπλοι αστυνομικοί διασφαλίζουν την τάξη και την ασφάλεια. Με την λογική να μην φύγει καμιά ψήφος στην Χρυσή Αυγή, η Αθήνα μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε Χρυσαυγίτικη πόλη. Σε αυτά τα πλαίσια του προεκλογικού παροξυσμού η σχολή της ΑΣΟΕΕ έχει μετατραπεί σε δοχείο πειραμάτων "μεταναστοκυνηγιού" και βίαιης αστυνομικής επιβολής της τάξης. Αλλά επειδή οι θεωρίες ξεχειλίζουν, θα σας περιγράψω μια ιστορία από αυτές που είμαι σίγουρος ότι καθημερινά λαμβάνουν μέρος  στα στενά της Πατησίων. Την ιστορία την περιέγραψα αρχικά μέσω της στήλης μου στην Ανεξάρτητη..

Τετάρτη 5 Μαρτίου, ξεκίνησα να πάω στην σχολή. Η σχολή μου είναι στην Πατησίων. Δεν είναι όμως η ΑΣΟΕΕ. Κρατήστε το αυτό. Στην Πατησίων το γνώριμο σκηνικό. Κλούβες της αστυνομίας με πάνοπλους αστυνομικούς έχουν περικυκλώσει την ΑΣΟΕΕ.  Κοιτάνε από την κορυφή ως τα νύχια όποιον περνάει και πραγματοποιούν ελέγχους. Μέσα από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο ακούγονται τραγούδια-εμβατήρια και το σκηνικό μυρίζει μπαρούτι. Εγώ προσπερνάω την ΑΣΟΕΕ και με ακουστικά στ’ αυτιά προχωράω στην Πατησίων. Τότε έρχονται τρέχοντας από τον απέναντι δρόμο δύο αστυνομικοί. Πλησιάζει και ένας τρίτος. Ο ένας φωνάζει «Αυτός είναι που σας έλεγα»! «Αυτός έβγαζε φωτογραφίες μέσα απ’ την σχολή. Τώρα θα δεις τι θα πάθεις κωλόπαιδο». Μου τραβάνε τα ακουστικά από τα αυτιά. Η αλήθεια είναι ότι έχω σοκαριστεί. Δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που ακούω. Ο ένας αστυνομικός παραείναι επιθετικός. «Δείξε μου το κινητό σου να δω τις φωτογραφίες. Μας έκανες και κωλοδάχτυλο μ@λ@κισμένο». Προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι κάνουν λάθος, ότι δεν ήμουν εγώ, ότι δεν σπουδάζω στην ΑΣΟΕΕ και δεν ήμουν μέσα. Τους δείχνω πάσο και ταυτότητα. Ο ένας μου παίρνει την τσάντα και αρχίζει να ψάχνει. Παράλληλα μονολογεί… «Tα ίδια και τα ίδια, “δεν ξέρω δεν άκουσα δεν ήμουν εγώ”… σας έχουμε μάθει».  Μου λένε να μην μιλάω και ξεφυλλίζουν το τετράδιο μου, εκεί συνήθως γράφω τα κείμενά μου. Ο αστυνομικός που ψάχνει το τετράδιο σταματάει σε μια σελίδα, διαβάζει, χαμογελάει νευρικά και δείχνει το τετράδιο στον δεύτερο αστυνομικό… «Κατάλαβες;» του λέει; Γελάει και ο άλλος. Στην συνέχεια με ρωτούν γιατί είμαι ταραγμένος. «Με αυτήν την τρομοκρατία τι να κάνω;» τους απαντώ. «Τον τρομοκρατήσαμε, κατάλαβες;» λένε μεταξύ τους και γελάνε.
Βγάζουν “εισαγγελική” απόφαση, με βαφτίζουν αθώο και με αφήνουν να φύγω. Αφού ηρεμώ λίγο, βρίσκω το τετράδιο μου να δω ποιό είναι το κείμενο που  έδειξε να τους ενοχλεί. Μάλλον κάποιο για την αστυνομία, σκέφτομαι. Το ανοίγω και αντικρίζω το τελευταίο μου κείμενο με θέμα την Χρυσή Αυγή, τον Κασιδιάρη και τους “βοηθούς” του…