Πως αντέχεις να ζεις;

Καταγγέλλεις τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Θα καταγγείλεις εκείνους που γέννησαν τη βία μέσα σε αυτό το παιδί;
Ετοιμάσου να καταγγείλεις το μίσος του για εκείνους που του γκρέμισαν ό,τι είχε. Ένα σπίτι όλο κι όλο όπου ζούσε μαζί με άλλους 32 ανθρώπους στην ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ξέρω, θα το κάνεις. Δεν έχεις τέτοια ζόρια. Μπορείς να καταγγέλλεις όποιον θες και να δικαιολογείς τη βία όποιου θες.
Αυτή άλλωστε είναι η βία που ασκείς στη λογική.
Αύριο, αν πάρει το όπλο και πυροβολήσει έναν ισραηλινό στρατιώτη θα μιλήσεις για «αναίτια επίθεση Παλαιστινίων».
Αύριο, αν εκτοξεύσει μια ρουκέτα, θα ανατριχιάσεις με τον κίνδυνο που αντιμετώπισαν άμαχοι ισραηλινοί.
Το σπίτι που του γκρέμισαν οι ισραηλινοί, θα πεις πως ήταν παράνομο.
Ενώ η κατοχή της Παλαιστίνης είναι νόμιμη. Σωστά; Η πολιτική ορθότητα αναγνωρίζει ως δίκαιο το νόμο του ισχυρού.

Τον βλέπεις; Ίσως να ρωτάει τον θεό του, «γιατί;». Ίσως, πάλι, να ορκίζεται εκδίκηση. Πώς θα τολμήσεις αύριο να αναρωτηθείς «μα τι τον έκανε φανατισμένο;».
Κι ας είσαι ο φανατισμένος εσύ. Το έκπληκτο ζόμπυ δίχως ψυχή. Μονίμως εκπλήσσεσαι από τη «βαρβαρότητα» των αμυνόμενων. Ποτέ από τη βαρβαρότητα του «νόμου». Επειδή πιστεύεις ότι ο νόμος είσαι εσύ.
Τον βλέπεις. Πες του να συζητήσετε για να του εξηγήσεις ότι «τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως νομίζει κι ότι δεν είναι σωστό να ορκιστεί εκδίκηση». Θα σε φτύσει. Το ξέρεις. Γι’ αυτό και δε θα τολμήσεις να τον κοιτάξεις ποτέ στα μάτια. Όπως δεν τόλμησες να κοιτάξεις ποτέ την αλήθεια. Επειδή κι αυτή θα σε φτύσει. Σε φτύνει!

                                                                         
                                                                                                   Πηγή: kartetsios.com