Η μέρα σε έχει δούλο κ' ή νύχτα για πελάτη...

''Εσύ ο ίδιος δημιουργείς την μιζέρια σου, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Είσαι τσιγγούνης και τρελός για την απόκτηση δύναμης αφού διατηρείς έναν σκύλο για να είσαι κι' εσύ αφεντικό.''

Δευτέρα.
Ξυπνάς. Ένα γρήγορα μπάνιο. Μια γουλιά καφέ.  Ξύρισμα. Φοράς το σιδερωμένο σου πουκάμισο.Ένα πεταχτό φιλί στην γυναίκα. Βιάζεσαι να φτάσεις στην δουλειά. Έχασες το μετρό. Το επόμενο περνάει σε 4 λεπτά.. Πάλι θα αργήσεις στην δουλειά. Πάλι θα σου κάνει παρατήρηση το αφεντικό σου. Πάλι θα σκύψεις το κεφάλι.. ''Δεν είμαστε για περηφάνιες τώρα, έχω ανάγκη την δουλειά.'' Δουλεύεις πολλές ώρες. Η εταιρεία είναι μεγάλη. Έχει απαιτήσεις. Και εσύ φιλοδοξίες. Ένα καινούριο αμάξι, ένα μεγάλο σπίτι, σε μια καλύτερη περιοχή. Έχει νυχτώσει. Πέρνεις τον δρόμο για το σπίτι. Τον ίδιο δρόμο, κάθε μέρα. Περπατάς μηχανικά. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Έχεις αρχίσει να σιχαίνεσαι την γιαγιά που ζητιανεύει στην στάση του λεοφωρείου. Ίσως την ζηλεύεις. Ναι, γιατί όχι. Ακόμα και αυτή είναι πιο ελεύθερη απο σένα. Φτάνεις σπίτι. Θα φας κάτι στα γρήγορα και θα πέσεις για ύπνο. Αύριο είναι -άλλη μια- δύσκολη μέρα.

Τρίτη - Τετάρτη - Πέμπτη - Παρασκευή.
Οι μέρες μοιάζουν ίδιες. Είναι ίδιες. Κανένα ενδιαφερόν να τις περιγράψω.

Σάββατο.
Ξυπνάς. Ένα χαλαρό μπάνιο. Μια γεμάτη κούπα καφέ. Δεν χρειάζεται καν να ξυριστείς. Σήμερα είναι η μέρα σου. Περιμένεις να περάσουν οι ώρες. Το βράδυ έχεις έξοδο. Θα φάς τα λεφτά της εβδομάδας σε ένα νυχτερινό κέντρο. Θα κάθεσαι πάλι στις πίσω θέσεις. Δεν είσαι ακόμα πολύ σπουδαίος. Στο πρώτο τραπέζι κάθεται το αφεντικό σου. Και πολλοί απο αυτούς που βρίζεις όλη την εβδομάδα. Τους μισείς και τους ζηλεύεις. Ονειρεύεσαι κάποια στιγμή να είσαι κ' εσύ μαζί τους. Ένας απο αυτούς. Ίσως μια μέρα τα καταφέρεις.

Όχι άλλοι ''φιλάνθρωποι''!

 Φιλανθρωπία λοιπόν. Ίσως το μεγαλύτερο παραμύθι που βρίσκει έδαφος στην αντίφαση του συστήματος που ζούμε. Κάποιες φορές το πρόσωπο της ''φιλανθρωπίας'' ξεσκεπάζεται.
Αρχικά, το γεγονός ότι οι επαγγελματίες ''φιλάνθρωποι'' ανά τον κόσμο αποτελούνται κατά συντριπτικοί πλειοψηφία από γυναίκες, παιδιά και φίλους μεγαλοεπιχειρηματιών-τηλεαστέρων-χολιγουντιανών σταρ και μεγιστάνων δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ξέπλυμα μαύρου χρήματος, μαζί με την ευκαιρία της διαφήμισης της ψευτογκλαμουριάς των ''φιλάνθρωπων'' πάνω στα σκελετωμένα σώματα των παιδιών του 3ου κόσμου. Αυτό που με εξοργίζει όμως δεν είναι άλλο από την αισθητική των φιλανθρωπικών εκδηλώσεων. Λαμπερά studio με φωτεινές παρουσιάστριες και θλιμμένους καλλιτεχνάδες να κόπτωνται για την πείνα, τον πόνο και την εξαθλίωση στον κόσμο. Εμπόριο ανθρωπιάς με τα καλύτερα επιχειρηματικά αποτελέσματα. Παράδειγμα, ο Bono (τραγουδιστής των U2) με την καμπάνια του δεν κατάφερε να σώσει τα δάση του Αμαζονίου αλλά εξασφάλισε ένα μεγάλο κομμάτι γης στην περιοχή.

Ένα κόκαλο στο σκύλο δεν είναι φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία είναι το κόκαλο που μοιράζεσαι με το σκύλο, όταν πεινάς όσο κι αυτός.        Τζακ Λόντον