''Ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός...''

..αλλά εγώ δεν χωράω εκεί μέσα.
20/5/2011
Σήμερα έφυγα από μια δουλειά που είχα στο κέντρο του Πειραιά για να επιστρέψω σπίτι.
Αφού έχω ανεβασμένη πίεση και η αιματολογικές μου είχαν βγει αχταρμάς, πάντα παρκάρω μακρυά για να περπατάω κανένα 20λεπτο, όπου και να πηγαίνω. Κοντά εκεί που είχα παρκάρει ακούω φασαρίες. Σε εκείνο το σημείο του Πειραιά μαζεύονται Αφρικάνοι μετανάστες και πουλάνε δερμάτινες τσάντες, ξύλινα αγαλματάκια κλπ. Φτάνοντας λοιπόν εκεί, είδαμε πολλούς από τους εν λόγω Αφρικάνους μετανάστες να τρέχουν να απομακρυνθούν, σαν κάτι να είχε συμβεί. Πλησίασα πιο κοντά και είδα έναν τυπά που μικροκαμωμένο δεν τον έλεγες (στα κυβικά μου ήταν ) να έχει ρίξει κάτω έναν μικροκαμωμένο Αφρικάνο και να του τραβάει κλωτσίδια. Έτρεξα προς το μέρος τους. Είδα τον τυπά να φοράει τζιν μπουφάν με παραμάνες και καρφιά και πίσω στην πλάτη έγραφε Skinheads και ένα σύνδεσμο ποδοσφαιρικής ομάδας. Τον σβερκώνω και τον τραβάω μακρυά. "Τί κάνεις ρε τσουτσέκι?" του λέω. Ο τυπάς μου χώνει μια σφαλιάρα, μου τραβάει μια με τον ώμο και με κάνει στην άκρη λέγοντας "Κάνε ρε στην άκρη, θα το σκοτώσω το αρχίδι" και ξανακινείται προς τον μετανάστη απειλητικά. Οριζοντιώθηκα στον αέρα, και τον κουτούλησα στη μούρη.

Δεν ξέρω ακριβώς πως, αλλά θολωμένος δεν ήμουν. Η κουτουλιά τον πήρε στη μούρη και τον πέταξε κάτω, ενώ ένιωσα και κάτι στο κεφάλι μου να κάνει 'κρακ' (μάλλον η μύτη του ). Οι επόμενες στιγμές δεν κράτησαν πάνω από δυο λεπτά, αλλά ήταν σαν να τα βλέπω σε αργή κίνηση. Ο τυπάς προσπαθεί να σηκωθεί βρίζοντας. Τρώει κλωτσιά στη μούρη με όλη μου τη δύναμη και μαλλιοκούβαρα καταλήγει μπρούμυτα. Πάω αργά από πάνω του και του τραβάω το μπουφάν, το οποίο μισό σκίζεται και μισό του βγαίνει. Δεν ξέρω πως έσκισα τζιν με τα χέρια μου, αλλά το έκανα. Από μέσα φοράει μπλούζα της αγαπημένης του ομάδας. Εν το μεταξύ, με το τράβηγμα του μπουφάν, ο τυπάς έχει καταλήξει ανάσκελα και κλαίει και πνίγεται στα αίματά του. Γυρνάω το μπουφάν δυο στροφές στον αέρα και γίνεται κουβάρι στο χέρι μου. Γονατίζω από πάνω του (τον κλειδώνω με τα γόνατα στους αγκώνες του ) και αρχίζω να προσπαθώ να του ταΐσω το μπουφάν, με τις παραμάνες και τα καρφιά μαζί. Ήθελα να το βάλω όλο μέσα στο στόμα του. Αλήθεια. Με το αριστερό χέρι προσπαθώ να του ανοίξω το στόμα και με το δεξί προσπαθώ να του ταΐσω το μπουφάν. Δεν γίνεται. Δεν χωράει. Αρχίσω να του το κοπανάω στη μούρη, με την παλάμη μου από μέσα ανοιχτή. Με κάθε παλαμιά του τζιν, το πίσω μέρος του κεφαλιού του χτυπάει στο πεζοδρόμιο. Μετά την τρίτη δεν σηκώνει το κεφάλι του από κάτω. Έχει χάσει τις αισθήσεις του. Νιώθω κάποιον να με τραβάει και να μου λέει σταμάτα. "Άσε με ρε!" λέω και προσπαθώ να συνεχίσω να βαράω τον τυπά. "Όχι πετάνει!" ακούω μια φωνή να μου λέει με σπαστά ελληνικά. Γυρνάω και βλέπω τον μικροκαμωμένο μετανάστη που έτρωγε κλωτσιές πριν 2-3 λεπτά. Κωλοκάθομαι και τον κοιτάω απορημένος. "Τί σταμάτα ρε φίλε? Πήγε να σε σκοτώσει το αρχίδι!" του λέω. "Ναι φίλο! Αλλά μπορεί να έχει παιδάκι!" μου λέει ο Τζώννυ. Μένω κόκκαλο. "Μπορεί να έχει παιδάκι..." Ο Τζώννυ έχει 2 παιδάκια. Είναι από την Μπουρκίνα Φάσο. Ήρθε πριν 3 χρόνια. Αιγύπτιοι δουλέμπορες τον φέρανε. Τους έπιασε το λιμενικό στην Κρήτη. Από εκεί τον στείλανε φυλακές της Κέρκυρας και μετά Αθήνα, όπου τον άφησαν ελεύθερο αφού πλήρωσε εγγύηση ένας εργοστασιάρχης από το Διόνυσο κάμποσες χιλιάδες ευρώ, και τώρα ουσιαστικά τον έχει "αγοράσει". Ο Τζώννυ σκύβει από πάνω από τον τυπά που κείτεται αναίσθητος, και κοιτάει να δει αν αναπνέει. "Εντάξει φίλο. Ζει. Τρέχα φύγεις εσύ..." μου λέει.

Εκείνη την ώρα περίπου καταλαβαίνω τί έχει γίνει τριγύρω μου. Οι περαστικοί και οι διερχόμενοι είχαν σταματήσει και είχαν κάνει κύκλο γύρω από το σκηνικό. Ένας γνωστός που περνούσε τυχαία είχε κρατήσει 2-3 για να μη μας χωρίσουν και να "δουλέψω" άνετα. Μια γυναίκα με μια τσάντα ψώνια έρχεται και μου χτυπάει την πλάτη. "Καλά του έκανες του φασίστα!" μου λέει. Άλλος ένας μπάρμπας μου κάνει με τον χέρι thumbs up και μου κλείνει το μάτι. Σηκώνομαι και αρχίζω να βρίζω. "Ναι ε? Καλά του έκανα ε? Και άμα δεν περνούσα από εδώ? Θα τον αφήνατε να τον σκότωνε τον αράπη! Δεν σας έννοιαζε ε? Επειδή είναι μαύρος ε?". Αρχίζουν και σκορπάνε. Οι πιο πολλοί δεν θέλουν να μπουν σε αντιπαράθεση μαζί μου γιατί ξέρουν ότι έχω δίκιο. Ο Τζώννυ προσπαθεί να με ηρεμήσει. Μαζί του και ο μπάρμπας που μου έκανε thumbs up. "Δεν είναι αυτό ρε ψηλέ... Απλά... Ξέρεις... Άμα φάμε κι εμείς καμιά μαχαιριά? Έχουμε γυναίκα και παιδιά και σπουδάζουν και χρωστάω..." μου λέει. Προσπαθώ να ηρεμήσω αλλά δεν μπορώ. "Και τι πάει να πει ρε μάστορα έχω παιδιά? Όσοι ρίχνουν δυο γρήγορες και σπέρνουν δυο κουτσούβελα σταματάνε να είναι άνθρωποι? Άνθρωποι ρε! Άνθρωποι! Κάτω τον είχε και τον κλώτσαγε! ΆΝΘΡΩΠΟΙ! ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΝΕ ΡΕΕΕ! ΆΝΘΡΩΠΟΙ!" φωνάζω. Ακούω τον Τζώννυ να μου λέει ήρεμα "Κι αυτό άντρωπο είναι!". Κάτι σπάει μέσα μου και βουρκώνω. Ο μπάρμπας μου κουνάει το κεφάλι συγκαταβατικά, σαν να μου λέει "δίκιο έχεις αλλά...". Σταματάνε πιο 'κει δυο μοτοσυκλετιστές της ομάδας ΔΙΑΣ και έρχονται προς το μέρος μας. Σκορπάνε και οι τελευταίοι. Έχουμε μείνει μόνο εγώ, ο γνωστός μου, ο Τζώννυ, ο μπάρμπας και η κυρία με τα ψώνια. Έρχονται κοντά και μας ρωτάνε τί έγινε εδώ κλπ. Οι άλλοι λένε ότι κάποιος χτύπησε τον λιπόθυμο και έφυγε. Εγώ τους δίνω στεγνά. "Αυτό το φασισταριό πήγε να σκοτώσει τον αραπάκο από δω (τον δείχνω ) και τον σταμάτησα." Οι αστυνομικοί με κοιτάνε καλά καλά. Από την κορυφή ως τα νύχια. "Και τί κάνεις ακόμα εδώ. Σήκω φύγε!" μου λέει ένας. "Γιατί?" ρωτάω. "Για να μην τρέχουμε, εκτός αν θέλεις να του κάνεις μήνυση..." μου λένε. "Δεν τον βλέπεις πως είναι? Τί μήνυση να του κάνω? Και κερατάς και δαρμένος?". "Αν του κάνεις μήνυση εγώ μάρτυρας!" μου λέει ο μπάρμπας. "Κι εγώ!" η κυριά με τα ψώνια. Ένας από τους αστυνόμους, λίγο πιο ψηλός από εμένα, με γυαλί μύγα, έρχεται κοντά και μου λέει με υφάκι "Εσύ ρε φίλε είσαι [οπαδός άλλης ομάδας]?". Τί να του πω τώρα? Τον κοιτάω στεναχωρημένος "Όχι, είμαι άνθρωπος"...

Τελικά μπορεί και να μην είμαι άνθρωπος. Πραγματικά, αν δεν ήταν ο Τζώννυ μπορεί σήμερα να είχα σκοτώσει άνθρωπο με τα γυμνά μου χέρια. Δεν ξέρω αν μετά από αυτή την κρίση ο καπιταλισμός θα ξαναπάρει τα πάνω του, ή αν μέσα από διεργασίες που θα αποφασίσει και θα πράξει το πόπολο θα οδηγηθούμε σε ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο κόσμο, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτός ο φασίστας, που σήμερα είχε την τύχη να φύγει από τα χέρια μου ζωντανός, δεν έχει θέση σε ένα τέτοιο κόσμο. Και τώρα πια ξέρω, ούτε εγώ έχω θέση σε ένα τέτοιο κόσμο.

Αλλά ο Τζώννυ έχει.


                                                                                    Πηγή:  totem (μήνυμα στο lowbap.gr)