Πέραμα. Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, καρνάγιο, φτώχεια, αλλά και κάτι άλλο. Το Πέραμα ανέκαθεν θεωρούνταν προπύργιο της Αριστεράς. Όμως τον Μάιο του 2012 το Πέραμα μεταμορφώνεται. Δίνει πρωτοφανή ποσοστά στην ακροδεξιά οργάνωση Χρυσή Αυγή. Πλέον ένα παραδοσιακό προνομιακό πεδίο της Αριστεράς, οι φτωχές εργατικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, γίνονται άντρο ενός νεοναζιστικού κόμματος. Τι έχει γίνει λοιπόν; Βιώνουμε μια πολιτική και κοινωνική μετάλλαξη, και αν ναι, που οφείλεται η στροφή ενός ολόκληρου μέρους της κοινωνίας στον φασισμό;
(+ Συνέντευξη Πέτρου Πουντίδη - totem)
Τo 2007 ο Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή δεν υπάρχει στον εκλογικό χάρτη. Είναι ακόμα αυτή η μικρή ομάδα που συνεδριάζει σε υπόγεια και κάνει την εμφάνιση της, μόνο σε εθνικά συλλαλητήρια συγκεντρώνοντας, συνήθως, εξαιρετικά μικρό αριθμό ατόμων. Στον δήμο Περάματος, για τους περισσότερους η Χρυσή Αυγή είναι άγνωστη. Στις βουλευτικές εκλογές του 2009 κάνει την εμφάνιση της και αποσπά 83 ψήφους στον δήμο Περάματος και την 8η εκλογική θέση στον συγκεκριμένο δήμο. Τρία χρόνια αργότερα, στις βουλευτικές εκλογές του 2012, το κόμμα της Χρυσής Αυγής αποσπά στον δήμο Περάματος 1.711 ψήφους και αναρριχάται στην 4η εκλογική θέση πάνω από την Νέα Δημοκρατία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ και την Δημοκρατική Αριστερά. Το Πέραμα αρχίζει να μεταμορφώνεται.
Στις 12 Ιουνίου του 2012 τέσσερις Αιγύπτιοι αλιεργάτες που εργάζονταν για χρόνια στα καΐκια της Ιχθυόσκαλας Κερατσινίου και διέμεναν σε μονοκατοικία στο Πέραμα, έγιναν στόχος επίθεσης. Η επίθεση έγινε λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα από ομάδα 20-25 ατόμων. Τα άτομα αυτά έγινε γνωστό ότι ανήκαν στον χώρο της Χρυσής Αυγής. Είχαν προηγηθεί τα λόγια του βουλευτή της Χ.Α Γιάννη Λαγού: «Έχω γίνει δέκτης παραπόνων με όλα αυτά τα θέματα που υπάρχουν με τους Αιγύπτιους που παίρνουν, πουλάνε όσο θέλουν, αγοράζουν απ’ όπου θέλουν και γενικά δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Λοιπόν εμείς τους λέμε ότι θα δίνουν λογαριασμό στη Χρυσή Αυγή και στους Έλληνες πολίτες». Λίγες ώρες αργότερα οι Αιγύπτιοι ψαράδες διακομίστηκαν στο νοσοκομείο…
Το βράδυ της 12ης Σεπτεμβρίου του 2012 μέλη και υποστηρικτές του ΚΚΕ έχουν βγει στους δρόμους του Περάματος και κάνουν αφισοκόλληση. Εκεί δέχονται επίθεση από ομάδα 50 ατόμων που τους επιτέθηκε με λοστούς και καδρόνια με αποτέλεσμα να υπάρχουν 9 τραυματίες.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Παύλος Φύσσας, τραγουδιστής με αντιφασιστική δράση, πέφτει νεκρός από την μαχαιριά του μέλους της Χρυσής Αυγής Γιώργου Ρουπακιά σε κοντινή συνοικία του Πειραιά, στο Κερατσίνι.
Ο Πέτρος Πουντίδης, είναι μόνιμος κάτοικος Περάματος, εργάτης της ζώνης και συνδικαλιστής. Επίσης ήταν φίλος του Πάυλου Φύσσα και γιος ενός εκ των τραυματιών της επίθεσης στο Πέραμα την 12η Σεπτεμβρίου. Τον ρωτήσαμε πώς έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια την εισβολή της Χρυσής Αυγής στην καθημερινότητα του:
«Οι πραγματικοί φασίστες είναι λίγοι»
Στην συνέχεια ο Πέτρος υποστηρίζει ότι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα δεν αφουγκράζονται την ιδεολογία της: «Οι “πραγματικοί φασίστες”, οι ιδεολόγοι χρυσαυγίτες είναι λίγοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν συσπειρωθεί γύρω από αυτήν την οργάνωση είναι άνεργοι καιρό, εξαθλιωμένοι, που ήταν όμως και αρκετά καιροσκόποι ώστε να τσιμπήσουν το τυράκι από τη φάκα. Αν πχ, μοίραζε συσσίτια και παραδάκι κάποιος άλλος θα ακολουθούσαν αυτόν. Τώρα για τους υπόλοιπους που έχουν συσπειρωθεί γύρω από την ΧΑ, είναι άνθρωποι που έχουν άμεσο κέρδος από τη δράση της (εργολάβοι και εφοπλιστές).»«Διαγράφουμε τους Χρυσαυγίτες από το συνδικάτο»
«Σαν συνδικάτο πήραμε συγκεκριμένες αποφάσεις. Πλέον και με απόφαση της γενικής μας συνέλευσης, διαγράφονται τα μέλη της ΧΑ που ήταν μέλη και του συνδικάτου. Με την αλλαγή του καταστατικού (πλέον είμαστε Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδος) έγινε ακόμα πιο σαφής η διατύπωση: “Διαγράφεται όποιο μέλος του συνδικάτου αντιτίθεται στα συμφέροντα και τις διεκδικήσεις των συναδέλφων”. Και να μην ξεχνάμε ότι ο Παύλος Φύσσας ήταν μέλος του Συνδικάτου (αν και είχε να δουλέψει στο λιμάνι 10 χρόνια σχεδόν).»‘’..Εδώ χτυπήσανε πρόσφυγες στο Πέραμα, στους τάφους των δικών μου ντρέπομαι να πάω. Πως γίναμε έτσι λασπερά ποντικοσώμματα, και ποια κατάρα δίπλα μας φωνάζουμε να ‘ρθει; Τα κατουρήματα του χρόνου σ’ αυτά τα χώματα κάναν τη μυρωδιά μας για πάντα να χαθεί. Ποια λύσσα κακιά και ποια της πείνας αφορμή, κάνει τ’ αλάνια τα παλιά ανθρωπόμορφα κτήνη. Πως ξεχαστήκαν της προσφυγιάς μας οι λυγμοί; Τι άλλο ακόμα μπορεί να γίνει; Εδώ ήτανε το απάγκιο μας, κάναμε όλοι υπομονή, είχαμε ταιριάξει τις παραξενιές μας. Ήτανε το απάγκιο μας, κάναμε υπομονή. Τα δίναμε όλα απλόχερα και τις ευχές μας. Ξεχάσαμε όμως τα παιδιά μας και πάνω στην ανησυχιά τους Ήρθε μια πρόταση, μια μαύρη αφήγηση. Τρύπησε στο μυαλό τους, έσφιξε τα κορμιά τους και τους πότισε με μίσος κι εκδίκηση…’’
Active Member
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου