Η γωνιά με τα βινύλια..

Προσπαθώντας να θυμηθώ ποιό ήταν το πρώτο βινύλιο που αγόρασα πρέπει να πάω πίσω στο 2005. Antiterra - ''Location: Sonorolla''. Σε μια εποχή του Ίντερνετ, των απίστευτων ταχυτήτων,  και του ''τσάμπα'', υπάρχουν ακόμα αυτοί που βγάζουνε βινύλια. Ίσως βέβαια δεν θα μπορούσε να γίνει κ' αλλιώς. Το hip hop έχει ως βάση του τα πικ πακ και dj χωρίς βινύλια στο Hip hop ήταν και θα είναι ανέκδοτο. Αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος που το βινύλιο ζεi, ένας λόγος που δεν μπορείς να τον καταλάβεις αν δεν έχεις μπει στην διαδικασία να αφήσεις μια γωνιά στο δωμάτιο σου για δίσκους. Η μουσική ακούγεται πιο όμορφη όταν πριν την έχεις ''ακουμπήσει''. Οι ειδικοί θα σου πουν ότι το βινύλιο βγάζει καλύτερο ήχο ενώ οι τρελοί δεν θα μπορούν να σου εξηγήσουν πόσα όμορφα αισθάνονται όταν κοιτάνε την δικιά τους γωνιά της μουσικής. Μια γωνιά με κάμποσους δίσκος, cd, που και που αφίσες και πολλά, μα πάρα πολλά εισιτήρια από live.. 

Η ευκολία στην εποχή μας βασιλεύει. Οι playlists, το youtube και το mp3 κυριαρχούν και μην γελιόμαστε βοηθούν την μουσική να ταξιδέψει και να ακουστεί παντού, γρήγορα και χωρίς χρήματα. Όμως ο δίσκος είναι μια άλλη ιστορία. Μια ιστορία που είναι χαζό να εξιστορείται μέσα από πέντε αράδες. Μια ιστορία που για να την ακούσεις πρέπει πρώτα να βγάλεις τον δίσκο από την θήκη του, να ακουμπήσεις ευλαβικά την βελόνα στο αυλάκι και να κάτσεις αναπαυτικά...

Πέραμα – Μια κοινωνική μετάλλαξη (;)

 Πέραμα. Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, καρνάγιο, φτώχεια, αλλά και κάτι άλλο. Το Πέραμα ανέκαθεν θεωρούνταν προπύργιο της Αριστεράς. Όμως τον Μάιο του 2012 το Πέραμα μεταμορφώνεται. Δίνει πρωτοφανή ποσοστά στην ακροδεξιά οργάνωση Χρυσή Αυγή. Πλέον ένα παραδοσιακό προνομιακό πεδίο της Αριστεράς, οι φτωχές εργατικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, γίνονται άντρο ενός νεοναζιστικού κόμματος. Τι έχει γίνει λοιπόν; Βιώνουμε μια πολιτική και κοινωνική μετάλλαξη, και αν ναι, που οφείλεται η στροφή ενός ολόκληρου μέρους της κοινωνίας στον φασισμό;

(+ Συνέντευξη Πέτρου Πουντίδη - totem)

''Τα ταξίδια εδώ κ' εκεί για μια συναυλία..''

Για την ακρίβεια δύο συναυλίες. 31 Ιανουαρίου Χναρια-Ονειρευτής&SunD-Flaco στο ''eightball club'' στην Θεσσαλονίκη και 1 Φλεβάρη στο  ''La Boca" στην Βέροια. Δύο συναυλίες από αυτές που δεν θα ξεχαστούν εύκολα, ένα ταξίδι αστραπή στην άλλη μεριά της Ελλάδας. Λίγα πράγματα στην τσάντα και φύγαμε.. Σε κάποιους ακούγεται τρελό, υπερβολικό και παράλογο. Δεν τους αδικώ, ίσως είναι και τα τρία, όμως είναι και κάτι άλλο. Είναι η ουσία του low bap. Ένα ταξίδι στο οποίο ξέρεις ότι θα βρεις φίλους που θα ξεβολευτούν για πάρτη σου, που θα τραβηχτείτε παρέα σε μια τρύπα για να ακούσετε μια συναυλία και θα σας φαίνεται σαν την πρώτη φορά. Κάθε φορά. Ένα ταξίδι στο οποίο θα βασιστείς σε άτομα που δεν έχετε μιλήσει ποτέ. Όμως ξέρεις ότι δεν θα ξεμείνεις. Θα σε βοηθήσουν όπως και να 'χει. Ότι και να λένε λοιπόν, για μένα αυτό είναι το low bap, αυτό το περίεργο αίσθημα οικειότητας με άτομα που δεν ξέρεις καν τα ονόματά τους.  Ένα τσαλακωμένο εισιτήριο στον πάτο της τσάντας. Οι ανθρωποί σου, που σέβονται την τρέλα σου και τραβιούνται μαζί σου σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Μια ζεστή αγκαλιά και το ''Τα ξαναλέμε αδερφέ'' που δεν είναι απλά τυπικό. Η καλύτερα..
''..Είναι μια πόρνη ζωή, που τη γουστάρω με πάθος..''