Από τότε που ήμουν μικρός, είχα το κόλλημα να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στην ελληνική και όχι μόνο ακροδεξιά. Με μια δόση μανίας, κατέγραφα στο μυαλό μου και όχι μόνο, τις παρέες του ελληνόφωνου φασισμού. Από τους γραφικούς παρατρεχάμενους του Καρατζαφέρη, μέχρι τα δεύτερα φιλοχουντικά βιολιά της ΝΔ και φυσικά τους νεοναζί της ΧΑ. Σε όλη αυτήν την πορεία της ελληνικής ακροδεξίας λοιπόν, η αριστερά υπήρξε ο μόνος χώρος που την σκιαγραφούσε συνεχώς και "μιλούσε" για τους κινδύνους της εδραίωσης της.
Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Πλέον η αριστερά κυβερνά μαζί με την λαϊκίστικη ψεκασμένη ακροδεξιά. Πλέον, οι χουντικές παρελάσεις με τον στρατό να μοιράζει σημαιάκια, βαφτίζονται "γιορτές" και τα εθνοφαμφάρικα συνθήματα των ΟΥΚάδων δεν φτάνουν στα άλλοτε ευαίσθητα αυτιά των "αριστερών".
Πλέον, και η ΧΑ χρησιμοποιείται για συγκεκριμένες προσωπικές φιλοδοξίες επαγγελματιών της αριστεράς. Πλέον οι Ζουράριδες και οι Νικολόπουλοι μετατράπηκαν από ομοφοβικοί και μισαλλόδοξοι ελληναράδες σε μικρές παραφωνίες μιας "αντιμνημονιακής" ορχήστρας. Μιας ορχήστρας - κυβέρνησης που θα καταστρέψει τον καπιταλισμό ενώ ταυτόχρονα θα ξεκινήσει εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες για "να πάρουμε την πόλη".
