Κλειστοί δρόμοι, πάνοπλη αστυνομία παντού, ελικόπτερα των ένοπλων δυνάμεων και ελεύθεροι σκοπευτές. Μια δημοκρατία σε καταστολή, μια κοινωνία στην ασφάλεια του καναπέ της. Και πως να μην γίνει αυτό άλλωστε. Ένας "τρομοκράτης" απέδρασε από τις φυλακές. Ο καθένας μας πρέπει να φοβάται, ο καθένας μας πρέπει να νιώθει ότι ζούμε σε εποχές δύσκολες. Και αυτές οι εποχές απαιτούν μεγαλύτερη ασφάλεια και λιγότερη ελευθερία, περισσότερο φόβο και λιγότερη σκέψη, περισσότερους τρομοκράτες και θαρραλέους υπουργούς, λιγότερους αντιρρησίες, σκεπτόμενους και δύσπιστους πολίτες, περισσότερους "νομιμόφρονες πολίτες". Τώρα όλοι σκεπτόμαστε να γίνουμε "Ηρακλής Πουαρό", να βρούμε τον Ξηρό και να κερδίσουμε 4 εκατομμύρια, σαν την άγρια δύση. Τώρα πρέπει να απαγορεύσουμε στους φυλακισμένους τις εξόδους, ας μείνουνε μέσα μωρέ να σαπίσουν, αφού δεν τους θέλουμε.
Κάθε μέρα χάνουμε και ένα δημοκρατικό μας δικαίωμα, μία ελευθερία και έναν λόγο να αντιδρούμε. Κάθε μέρα γινόμαστε και πιο ήσυχοι. Και πως να γίνει κάτι διαφορετικό, αφού έξω στον δρόμο κυκλοφορούν "τρομοκράτες" αλλά και ναζιστές με φουσκωτά μπράτσα. Τουλάχιστον μέσα στο σπίτι μας είναι ήρεμα. Μέχρι πότε όμως;
